ARCHIEVEN

Het was een geval van overmacht, een noodgreep, de enige manier waarop ik Lou Victoria (11) kon overtuigen om wedstrijden te spelen, iets wat ze al twee jaar categoriek weigerde – terwijl ze wel elke week vrolijk meetrainde met de club – bang dat ze het ‘zielig’ zou...

’s Middags had ik twee gemiste oproepen van een nummer dat ik niet kende. Ik keek uit het raam en at een banaan. Er was geen begrafenis vandaag. Gisteren had de fanfare weer gespeeld terwijl de witte kist van de kerk over het plantsoen naar de Nieuwe Ooster werd...

En voor ik het wist was de avond gevallen, als een steen, en ik fietste met een donker gemoed naar huis terwijl ik in gedachten nog bij een smeulend vuurtje onder een rieten afdak zat, de maan een pingpongbal aan de met sterren besprenkelde hemel en in de verte de...

Ik ging hardlopen bij zonsopgang, dat klinkt beter en vroeger dan kwart voor negen, maar feeërieke taferelen bleven uit want aan de oostzijde van het Nieuwe Diep ging de opkomende zon schuil achter een somber gordijn dat mij duidelijk maakte dat ook vandaag in niets...

Daags na het verschijnen van het stuk van Ronit Palache over Mai Spijkers in de Volkskrant, stond ik op een feestje in de Noord-Hollandse polder aan een non-alcoholisch biertje te lurken terwijl enkele collega-auteurs druk doende waren het betreffende artikel te...

De laatste ochtend stond ik met een kop koffie op het erf, en ik zag de zwaluwen in en uit de gaten in de oude, moedige muren van de longère vliegen, de longère die we bij nader inzien toch niet mogen verbouwen, of misschien toch wel, of misschien toch niet, want de...

‘Ben je al aan het schrijven?’ vroeg Gilles toen we in het steegje voor Kapitein Zeppos heus niet stonden te roken. ‘Bijna,’ zei ik. ‘O, ben je het aan het uitstellen?’ riep hij verlekkerd. ‘Ben je het aan het opbouwen in je hoofd?’ ‘Ja,’ zei ik. ‘Zoiets.’ ‘Heerlijk,’...

Op een van de laatste dagen voordat de horeca sloot, ging ik uit eten met Gilles. Eigenlijk heb ik nu al te veel gezegd. Gelieve dat ‘uit eten’ figuurlijk op te vatten. We gingen uit eten, bij wijze van spreken. We zouden eten, als het ware. Wanneer men uit eten gaat...

De dag begon met een stevige track, voorzien van een krukdroge beat en een hypnotiserende parlando vrouwenstem. Het soort nummer waar je spontaan van gaat headbangen, maar dan cool, met korte knikjes en getuite lippen terwijl je met lichtjes toegeknepen ogen de...

Vlak voor ik naar bed ging had ik nog even naar Femke Halsema bij Op1 gekeken en daarna had ik héél eventjes Twitter open geklikt. Kortom, ik kon de slaap niet vatten. Er woelde iets in mij, iets dat het midden hield tussen woede, verdriet en moedeloosheid. Dat heb ik...