Zand. De eerste keer dat ik Starik sprak was op de afterparty van mijn eerste Boekenbal. We leunden met onze ruggen tegen de bar van Café Cox. ‘Dus dan heb je besloten om schrijver te worden,’ zei hij. ‘En het is je gelukt.’ Ik knikte. Voor ons bevond zich een...
De onkundige enthousiasteling. Sinds een jaar of twee heb ik een schrijfkantoor boven een bruin café. Een potentieel carrière vernietigend idee, toegegeven, dat er in de praktijk evenwel voor heeft gezorgd dat ik een onverwoestbare werkethiek heb ontwikkeld....
Droomliefde. Vorige week dineerde ik met mijn eerste grote liefde. Ik had mijn laatste roman voor haar meegebracht. ‘Heb je er iets in gezet?’ vroeg ze. ‘Natuurlijk,’ zei ik. ‘Toch weer niet diezelfde flauwe grap?’ ‘Dat zal je straks zien,’ zei ik. Want dat is de...
